Κόστος οδοντοστοιχίας

εισαγωγή

Ο όρος οδοντική πρόθεση χρησιμοποιείται στην οδοντική ορολογία για να συνοψίσει όλες τις συσκευές που χρησιμοποιούνται για την αντικατάσταση φυσικών δοντιών που λείπουν. Γενικά, οι οδοντοστοιχίες που χρησιμοποιούνται σήμερα χωρίζονται σε δύο μεγάλες ομάδες, τις σταθερές και τις αφαιρούμενες οδοντοστοιχίες. Ενώ η ομάδα των σταθερών οδοντοστοιχιών περιλαμβάνει γεμίσματα και γέφυρες καθώς και μερική και πλήρη κορώνα, μερικές και πλήρεις οδοντοστοιχίες υπολογίζονται ως οι λεγόμενες αφαιρούμενες οδοντοστοιχίες.

Διαβάστε περισσότερα για το θέμα: Οδοντοστοιχία

Μερική οδοντοστοιχία χρησιμοποιείται για την αντικατάσταση μεμονωμένων δοντιών που λείπουν. Είναι στερεωμένο μέσα στη στοματική κοιλότητα με τη βοήθεια αγκυλών και καμάρες και συνήθως είναι πολύ άνετο να φορεθεί επειδή παραμένει καθισμένο στην κυψελιδική κορυφογραμμή χωρίς σοβαρά προβλήματα. Αντίθετα, μια πλήρης οδοντική πρόθεση είναι εξοπλισμένη με μεγάλο αριθμό τεχνητών δοντιών. Μια τέτοια οδοντική πρόθεση γίνεται συνήθως μόλις όλα τα δόντια της γνάθου (άνω ή κάτω γνάθο) πέσουν έξω και πρέπει να αντικατασταθούν.

Τόσο η παραγωγή όσο και η δημιουργία μιας ιδανικής λαβής στην στοματική κοιλότητα είναι πολύ πιο δύσκολη με πλήρη οδοντοστοιχία σε σύγκριση με μερική οδοντοστοιχία. Η συγκράτηση των συνολικών οδοντοστοιχιών δημιουργείται ουσιαστικά από τις λεγόμενες δυνάμεις συγκολλήσεως μεταξύ του στοματικού βλεννογόνου και του υλικού οδοντοστοιχίας. Σε αντίθεση με την ευρέως διαδεδομένη υπόθεση ότι μια πλήρης οδοντοστοιχία στην άνω γνάθο, λόγω της δύναμης της βαρύτητας, έχει πολύ φτωχότερη συγκράτηση από ότι στην κάτω γνάθο, η πραγματικότητα είναι μάλλον αντίθετη.

Οι συνολικές οδοντοστοιχίες της άνω γνάθου έχουν γενικά μεγαλύτερη επιφάνεια. Ως αποτέλεσμα, μπορούν να προκύψουν μεγαλύτερες συγκολλητικές δυνάμεις μεταξύ του στοματικού βλεννογόνου και του υλικού οδοντικής πρόσθεσης.
Εκτός από την ακρίβεια κατά την κατασκευή της αφαιρούμενης οδοντικής πρόσθεσης, ο υγιεινός χειρισμός της οδοντικής πρόσθεσης παίζει επίσης καθοριστικό ρόλο. Οι οδοντοστοιχίες που καθαρίζονται σπάνια και, για το λόγο αυτό, έχουν βαριές αποθέσεις, γενικά δεν βρίσκουν καθόλου κράτημα στην κυψελιδική κορυφογραμμή.

Μάθετε περισσότερα για το θέμα: Ενδιάμεση πρόσθεση

Κόστος οδοντοστοιχίας

Πόσο υψηλό είναι το κόστος κατασκευής και τοποθέτησης μιας οδοντοστοιχίας διαφέρει από ασθενή σε ασθενή. Κατά τον υπολογισμό της πραγματικής τιμής, πρέπει να σημειωθεί ότι το εύρος της προσθετικής εργασίας, η επιλογή υλικού και επίσης η αντίστοιχη οδοντιατρική πρακτική και το οδοντιατρικό εργαστήριο έχουν καθοριστική επίδραση στην τελική τιμή που πρέπει να καταβληθεί. Για το λόγο αυτό, το κόστος μπορεί να κυμαίνεται ευρέως στη Γερμανία.

Το κόστος μιας οδοντικής πρόσθεσης αποτελείται γενικά από διάφορες χρεώσιμες μεμονωμένες υπηρεσίες. Ένα από τα πιο εκτεταμένα σημεία κόστους κατά την πραγματοποίηση οδοντικής πρόσθεσης είναι η οδοντιατρική χρέωση. Κατά την παροχή μιας τυπικής υπηρεσίας, αυτή η αμοιβή, δηλαδή το τμήμα στο οποίο δικαιούται εργασία ο οδοντίατρος, υπολογίζεται με βάση το BEMA (πρότυπο αξιολόγησης για οδοντιατρικές υπηρεσίες) που έχει συμφωνηθεί με τις εταιρείες ασφάλισης υγείας. Εάν ο ασθενής θέλει μια οδοντική πρόθεση που υπερβαίνει την κανονική φροντίδα (καλύτερο υλικό, πιο ελκυστικό καπλαμά, κ.λπ.), εκτός από τις τιμές BEMA, το κόστος που βασίζεται στο πρόγραμμα αμοιβών για τους οδοντιάτρους (εν συντομία: GOZ) θα χρεωθεί. Αυτές είναι ιδιωτικές υπηρεσίες που δεν καλύπτονται από τις ασφάλειες υγείας και ως εκ τούτου πρέπει να βαρύνουν τον ίδιο τον ασθενή.

Όταν τιμολογείτε σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα των τελών για τους οδοντιάτρους, σε αντίθεση με τη σταθερή τιμή BEMA, ο οδοντίατρος έχει τη δυνατότητα να συμπεριλάβει τον ατομικό φόρτο εργασίας του αντίστοιχου ασθενούς στον υπολογισμό του κόστους. Για το λόγο αυτό, το πρόγραμμα αμοιβών για οδοντίατροι λειτουργεί με τα λεγόμενα ποσοστά αύξησης, μέσω των οποίων μια βασική τιμή μπορεί να αυξηθεί κατά έναν συγκεκριμένο παράγοντα. Η μέση τιμή είναι ρυθμός αύξησης 2,3. Με γραπτή αιτιολόγηση, το κόστος μπορεί ακόμη και να αυξηθεί σε 3,5 φορές το ποσοστό.

Ένα άλλο σημείο κόστους στην κατασκευή της οδοντικής πρόσθεσης είναι η αμοιβή που δικαιούται το οδοντιατρικό εργαστήριο (εργαστηριακές δαπάνες). Αυτές οι υπηρεσίες περιλαμβάνουν το φόρτο εργασίας του οδοντιάτρου και το κόστος υλικού. Επιπλέον, άλλα υλικά υλικά που προκύπτουν από την προεπεξεργασία και την εισαγωγή της οδοντικής πρόσθεσης στο οδοντιατρείο (υλικό κόστος) πρέπει να συμπεριληφθούν στον προσδιορισμό της συνολικής τιμής.

Τι κοστίζει η πρόσθεση άνω γνάθου;

Το κόστος για την πρόσθεση άνω γνάθου στην οδοντωτή σιαγόνα ανέρχεται σε 400-500 ευρώ. Όταν τα δόντια, τα κουμπιά ή τα εμφυτεύματα ενσωματώνονται, το κόστος αυξάνεται. Μια τηλεσκοπική πρόσθεση με αρκετά δόντια κοστίζει 3000-6000 ευρώ, τα εμφυτεύματα είναι συχνά ακόμη πιο ακριβά. Μια σύγκριση των τιμών μπορεί να είναι χρήσιμη, ειδικά για τα εμφυτεύματα, καθώς αυτά καθορίζονται ιδιωτικά από τον οδοντίατρο.

Τι κοστίζει μια πρόσθεση στη γνάθο;

Η δημιουργία μιας πρόσθιας γνάθου χωρίς την παρουσία δοντιών ή εμφυτευμάτων που πρέπει να ενσωματωθούν στην πρόσθεση κοστίζει περίπου 400-500 ευρώ. Εάν τοποθετηθούν τέσσερις συνδετήρες ή μίνι εμφυτεύματα στην κάτω γνάθο για αγκύρωση, αυτά κοστίζουν περίπου 2000 ευρώ με την πρόσθεση. Μόλις υπάρχουν ακόμα δόντια ή πραγματικά εμφυτεύματα, αυτά είναι επίσης αγκυροβολημένα στην πρόθεση. Εάν υπάρχουν ένα ή δύο εμφυτεύματα ή δόντια που ενσωματώνονται ως τηλεσκόπια, η πρόσθεση κοστίζει πάνω από 1500 ευρώ.

Η ενσωμάτωση περαιτέρω δοντιών ή εμφυτευμάτων αυξάνει την προσπάθεια και ταυτόχρονα το κόστος, έτσι ώστε το άθροισμα ενός μικρού αυτοκινήτου να μπορεί να επιτευχθεί γρήγορα. Μια πρόσθεση κάτω γνάθου με 4 εμφυτεύματα μπορεί να κοστίσει 7.000-8.000 ευρώ. Στην περίπτωση των εμφυτευμάτων, συνιστάται να γίνει σύγκριση τιμών, καθώς είναι εντελώς ιδιωτικά και κάθε οδοντίατρος μπορεί να αποφασίσει για τον εαυτό του πόσο ακριβό είναι τα εμφυτεύματα. Μόνο οι οδοντοστοιχίες στα εμφυτεύματα επιδοτούνται από την ασφάλιση υγείας.

Πόσο ακριβά είναι τα snaps;

Ένα μπουτόν ή ένα λεγόμενο μίνι εμφύτευμα είναι μια πλήρης ιδιωτική υπηρεσία που δεν επιδοτείται από την ασφάλιση υγείας. Ο οδοντίατρος μπορεί επομένως να αποφασίσει για τον εαυτό του πόσο ακριβό είναι ένα μίνι εμφύτευμα που έχει εισαχθεί. Στην κάτω σιαγόνα είναι απαραίτητες 4 πείροι για τη σταθεροποίηση της πρόσθεσης, στην άνω γνάθο 6. Το κόστος ποικίλλει πολύ, επομένως συνιστάται επίσης σύγκριση τιμών. Ο ασθενής πρέπει να αναμένει κόστος από 500 ευρώ ανά μίνι εμφύτευμα.

Τι κοστίζει μια γέφυρα;

Το κόστος μιας γέφυρας για την αντικατάσταση των κενών των δοντιών εξαρτάται από το σχεδιασμό και τα υλικά. Ο αποφασιστικός παράγοντας είναι πόσες συνδέσεις αποτελείται αυτή η γέφυρα, δηλαδή δόντια στήριξης και σώμα γέφυρας. Μια γέφυρα που αντικαθιστά μόνο ένα δόντι είναι φθηνότερη από μια γέφυρα μεγαλύτερης διάρκειας που, για παράδειγμα, αντικαθιστά δύο ή τρία δόντια και ενσωματώνει περισσότερα δόντια στήριξης. Το υλικό που χρησιμοποιείται για τον προσδιορισμό της τιμής είναι επίσης σημαντικό. Η φθηνότερη επιλογή θα ήταν μια γέφυρα κατασκευασμένη από μη πολύτιμα μέταλλα, ένα κράμα μη πολύτιμων μετάλλων από χρώμιο, κοβάλτιο και μολυβδαίνιο. Αυτή η γέφυρα είναι ασημί έως γκρι και δεν είναι προσαρμοσμένη σε χρώμα δοντιού. Αυτή η κατασκευή γεφυρών μπορεί να επικαλυφθεί με χρώμα στο δόντι, αλλά αυτό σχετίζεται με επιπλέον κόστος. Η πιο ακριβή παραλλαγή είναι μια γέφυρα που είναι εντελώς δόντι, πράγμα που σημαίνει ότι το πλαίσιο είναι επίσης δόντι. Αυτές οι γέφυρες είναι κατασκευασμένες από ζιργκόν και παράγουν το καλύτερο αισθητικό αποτέλεσμα.

Διαβάστε περισσότερα για το θέμα: Οδοντιατρική γέφυρα ως οδοντική πρόσθεση

Ως παράδειγμα υπολογισμού, μια γέφυρα τριών μονάδων, δηλαδή μια γέφυρα που αντικαθιστά ένα δόντι και στέφει τα δύο γειτονικά δόντια, κοστίζει περίπου 800 ευρώ. Εάν αυτό είναι καπλαμά, κοστίζει περίπου 1000-1200 ευρώ και ζιρκονία περίπου 1500-2000 ευρώ. Μια γέφυρα του Μέριλαντ, μια κολλητική γέφυρα μπροστά, κοστίζει περίπου 1000 ευρώ. Η εταιρεία ασφάλισης υγείας πληρώνει επίσης ένα μέρος του κόστους, ανάλογα με το μέγεθος του μπόνους. Αυτό περιλαμβάνει μέγιστη επιστροφή κόστους 30%, υπό την προϋπόθεση ότι ο ασθενής έχει παρακολουθήσει τον ετήσιο έλεγχο για δέκα χρόνια συνεχόμενα. Για πέντε συνεχόμενα χρόνια, η ασφάλιση υγείας πληρώνει 20%. Μπορεί επίσης να συμβεί ότι η εταιρεία ασφάλισης υγείας πληρώνει 100% σε περίπτωση δυσκολίας εάν ο ασθενής έχει πολύ χαμηλό εισόδημα. Η αίτηση δυσκολίας πρέπει να υποβληθεί ξεχωριστά από τον ασθενή στην εταιρεία ασφάλισης υγείας του. Οι ιδιωτικά ασφαλισμένοι ασθενείς πληρώνουν μέρος ή όλο το κόστος, ανάλογα με τους όρους ασφάλισης.

Πόσο ακριβό είναι να επισκευάσει μια οδοντοστοιχία;

Το κόστος επισκευών προσθετικών εξαρτάται από τον τύπο της επισκευής. Εάν η οδοντική πρόθεση έχει σπάσει στην πλαστική περιοχή της βάσης, τα σπασμένα θραύσματα πρέπει να συγκεντρωθούν. Αυτή η επισκευή κοστίζει περίπου 80-100 ευρώ. Ένα σταθεροποιημένο μεταλλικό δίχτυ μπορεί να ενσωματωθεί στην πλαστική βάση ως στήριγμα, το οποίο προστατεύει από περαιτέρω σπασίματα και κοστίζει περίπου 40 ευρώ. Η ασφάλιση υγείας πληρώνει επίσης μέρος αυτού.

Εάν ένα δόντι έχει σπάσει από την πρόσθεση, πρέπει να αντικατασταθεί στην πρόθεση, η οποία κοστίζει 60 - 80 ευρώ. Εάν υπάρχουν πολλά δόντια, η ποσότητα αυξάνεται ανάλογα. Εάν υπάρχουν σπασμένα μεταλλικά μέρη στην πρόθεση, η επισκευή μπορεί να είναι πιο ακριβή, καθώς είναι πολύ πιο περίπλοκη. Γίνεται πιο περίπλοκο επειδή τα μεταλλικά μέρη πρέπει να συγκολληθούν σε πολύ υψηλές θερμοκρασίες, πράγμα που σημαίνει ότι όλα τα πλαστικά μέρη λιώνουν επειδή δεν μπορούν να αντέξουν τις θερμοκρασίες. Επομένως, το πλαστικό πρέπει επίσης να ανανεωθεί. Αυτές οι επισκευές ξεκινούν από 150 ευρώ. Το μερίδιο που αναλαμβάνει η εταιρεία ασφάλισης υγείας εξαρτάται από το μπόνους του ενδιαφερόμενου.

Πόσο ακριβό συνδέεται η οδοντική πρόθεση;

Ο επανασύνδεση μιας πρόσθεσης, δηλαδή η πλήρωση κοίλων περιοχών με πλαστικό, δεν είναι επίπονη εργαστηριακή εργασία. Ο τεχνικός γεμίζει τις περιοχές που δεν έρχονται σε επαφή με υγρό πλαστικό, πιέζει την πρόσθεση υπό πίεση και γυαλίζει ξανά τις περιοχές εργασίας. Ο ασθενής πρέπει να πάει χωρίς την πρόσθεσή του για περίπου μισή ημέρα και το ξανασυναρμολογεί τον κοστίζει περίπου 80-120 ευρώ.

Εξαγορά από την εταιρεία ασφάλισης υγείας

Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, κατά μέσο όρο, οι οδοντοστοιχίες δεν επηρεάζονται πλήρως από το Ασφάλεια υγείας αποδεκτό. Ωστόσο, υπάρχουν τρόποι με τους οποίους ο ασθενής μπορεί να συμβάλει στο Σταθερό επίδομα, που φοριέται μπορεί να αυξηθεί σημαντικά. Τακτική συμμετοχή στο οδοντιατρικοί έλεγχοι (Πρόγραμμα μπόνους), οι επιδοτήσεις μπορούν να αυξηθούν έως και 30 τοις εκατό αυξάνουν. Επίσης η ολοκλήρωση του α Συμπληρωματική οδοντιατρική ασφάλιση γίνεται όλο και πιο σημαντικό όσον αφορά το κόστος των οδοντιατρικών υπηρεσιών. Κατά μέσο όρο, το κόστος κατασκευής και εισαγωγής οδοντικής πρόσθεσης (π.χ. πλήρης οδοντοστοιχία) στη Γερμανία είναι περίπου 1400 ευρώ. Η αμοιβή του οδοντιάτρου αντιπροσωπεύει ένα ποσοστό αυτής της συνολικής τιμής 500 ευρώ ένα. Οι δαπάνες που πραγματοποιήθηκαν κατά την εργασία του οδοντιατρικού εργαστηρίου είναι κατά μέσο όρο περίπου 900 ευρώ. Επιπλέον, το υλικό κόστος της οδοντιατρικής πρακτικής ανέρχεται σε περίπου 50-70 ευρώ. Σύμφωνα με ορισμένα στατιστικά στοιχεία, ο ασθενής που δεν συμμετείχε στο πρόγραμμα μπόνους ανέρχεται περίπου σε περίπου 50%. Σε τέτοιες περιπτώσεις, η εταιρεία ασφάλισης υγείας πληρώνει μόνο το ήμισυ του κόστους.